De dingen, die voorbijgaan
donderdag 19 december 2013
Het heeft even geduurd voordat ik weer een nieuwe blog kon maken. De laptop crashte in juni en is 2 keer op en neer naar Nederland geweest voor reparatie. De software voor deze website bestaat niet meer en de versie die hier op de laptop staat is zeer instabiel dus een eerste poging tot een nieuwe blog resulteerde in het verdwijnen van de laatst gemaakte blog van mei dit jaar. Die ging over mijn kussen. Ik kreeg reacties van mensen die het niet zo hygiënisch vonden (dan kennen ze het verhaal van mijn oude tandenborstel nog niet; is alleen voor betalende leden) of die dachten dat ik mijn kussen als een soort dekentje ala Linus van Snoopy met me meesjouwde (niet dus).
De mooist reactie kreeg ik van een oude schoolvriendin die ook al zo lang op hetzelfde kussen sliep (vanaf 1976) maar haar verhaal is nog veel mooier want het is het kussen van haar overleden vader. Haar man heeft haar nu voor haar verjaardag een nieuw kussen gegeven maar het oude heeft ze toch maar bewaard. Dan weet ik het wel.....
Sinds die laatste blog is er van alles gebeurd. In juni kwam het eerste bezoek en dat is doorgegaan tot eind september. Het was een prachtige zomer, misschien iets te warm maar daar zal ik niet snel over klagen.
We hadden niet verwacht dat Biebje de zomer zou halen maar ze hield zich heel goed en zocht de koele plekjes op en pas begin oktober ging het bergafwaarts met haar. Niet meer naar buiten willen, slecht eten etc.
Anderhalf jaar pijnstillers en een half jaar morfine zijn natuurlijk een aanslag op je organen dus wij besloten met haar naar de dierenarts te gaan en we hadden ook het vermoeden dat dit bezoek een enkele reis zou zijn. Vrijdag zouden we gaan; donderdagavond ging Glenn z'n dagelijkse wandeling met Dolce maken. Tijdens de wandeling werd Dolce niet goed; bij de dierenarts bleek zijn maag gekanteld. Dit komt vaker voor bij grote honden. De dierenarts heeft hem verdoofd en aan het infuus gelegd en zou hem de volgende ochtend opereren. Helaas heeft hij die nacht niet overleefd. Wij waren helemaal kapot van verdriet; hij was pas 7 jaar oud en de vrolijkste hond die we ooit gehad hebben.
Het is nu 10 weken geleden en op bepaalde momenten heb ik het er nog steeds heel moeilijk mee maar er zijn lichtpuntjes. Nadat Dolce overleden was ging het nog slechter met Bibi maar we konden het niet aan om ze zo snel achter elkaar te moeten begraven.
Opeens kwam Glenn op het idee om haar aan de andere kant van het huis naar buiten te laten gaan; het is een zeer gevoelige hond en ze had Dolce natuurlijk voor het laatst door de schuifdeur naar buiten zien gaan dus nu namen we de voordeur die we nooit gebruiken. Het was opeens een andere hond, ze ging weer eten, wandelen en spelen en tot op de dag van vandaag is dat nog steeds zo. Wie weet voorvoelde ze de dood van Dolce en ging het daarom zo slecht met haar. Zo gek is dat niet want de wetenschap is al decennia lang met dieren bezig om rampen te voorspellen.
En ik stond op de wachtlijst voor een pup als gezelschap voor Dolce als Bibi er niet meer zou zijn. Een week na Dolce's overlijden is het nest geboren en sinds afgelopen zondag hebben we er een lichtpuntje bij: Seppe.
Zomer 2013 Dolce en Wood
Onze Seppe
Bisou,
Jacq, Glenn, Bibi en Seppe