November in de Gers
donderdag 10 november 2011
Begin november is nog een heel mooie tijd van het jaar om naar de Gers af te reizen. De bomen kleuren prachtig rood en amber, de zon verwarmt nog maar verbrandt niet, de oogst is binnengehaald, de campings zijn leeg en de terrasjes zijn weer door de Fransen ingenomen. De vluchten zijn goedkoop en de hotelkamers zijn in de aanbieding. Wij verbleven drie nachten in het prachtig gerenoveerde Hotel La Bastide in Barbotan-les-Thermes, een echte aanrader. Een verrukkelijke keuken, jacuzzi en zwembad zijn inbegrepen, en voor het hotel is een prachtig park waar in deze tijd van het jaar alle bankjes vrij zijn. Binnen de thermen schuifelen de badgasten van bad naar massagetafel, maar buiten, achter het hotel, liggen de wandel- en fietspaden over de oude spoorbaan er verlaten bij. We bleven ook nog een nachtje in Henri IV in Eauze, prima.
Het verblijf bij Jacqueline en Glenn was een feest, we genoten van hun aanstekelijke enthousiasme voor de streek en de mensen, van het prachtige uitzicht op het parklandschap voor de deur en daar achter in de verte, in steeds wisselende kleuren, van de Pyreneeën. We waren bijzonder onder de indruk van het vakmanschap waarmee het huis wordt opgetrokken. Het water in het zwembad is nog OK, al is het wel fijn om daarna even op te warmen onder de inmiddels operationele douche/stoomcabine. We werden voorgesteld aan buurvrouw Margot, we werden besprongen door de honden, we zwaaiden naar de buurman die de eendengier ver weg aan het uitrijden was, en we namen de plannen door: moeten er meer bomen bij (nee, behalve voor een statige oprijlaan), komt er een tweede huis (ja, ooit), gaat iemand het buurland opkopen (nee, want dan kijk je uit op de metershoge haag die Glenn in gedachten al heeft opgetrokken), komt er een moestuin (alles op zijn tijd), wordt Nederland gemist (nee), blijft Frankrijk in de euro (?). En zo was het aangenaam toeven.
We namen Jacqueline en Glenn een avond mee naar Chateau Bellevue in Cazaubon, met een aantrekkelijk mengsel van op stand en vergane glorie, met overheerlijke menu's en veel onbegrijpelijke amuses die ook niet nader worden toegelicht. Jacqueline en Glenn namen ons een avond mee naar La Bonne Auberge in Manciet, waar ze stamgast zijn: veel zoenen, veel geflirt en natuurlijk ook hier veel onbegrijpelijke amuses.
e omgeving is een plaatje, Labastida d'Armagnac, Larressingle, Eauze, de arena's, de platanen, de kasteeltjes. En verder weg San Sebastien en dan Bilbao, we reden er in een kleine vier uur naar toe. Natuurlijk bezochten we het inspirerende Guggenheim museum, maar sla niet het nabijgelegen Museum de Bellas Artes over, met prachtige zalen en een heerlijke atmosfeer. Zwerven in de nieuwe stad en de oude stad is een feest van geuren en kleuren met op elke hoek een café waar de tapas opgestapeld klaar staan zodat er goed doorgedronken kan worden. Wij konden hier niet echt een patroon in ontdekken of het moet zijn dat de Basken dat de hele dag door doen. Spanje mag van ons ook de euro blijven houden.
We hebben kortom genoten van het bezoek aan onze gastvrije lieve (schoon)zus en (schoon)broer. Volgende keer zijn de hotelletjes niet meer nodig, want het gaat nu heel hard met de verbouwing en de logeerkamer ziet er erg aantrekkelijk uit!
Age en Klara