Hostel Charls
dinsdag 19 juli 2011
Ik mocht 't bijna niet meer inleveren van Jacq, vanwege datering, maar hier is dan eindelijk ons logboek hoor!
Direct na onze terugkomst in Nederland, begon de achtbaan gewoon weer te draaien. De overgang van 't relaxte buitenleven in La France ave tempo dulu, naar 't leven vooral binnenshuis met het ijzingwekkende tempo hier, is groot. Ons leermoment: nooit op zondag terugkomen en maandag de volgende dag weer gaan werken. Stress verzekerd en een onhandelbare kleuter als bonus!!
Enfin met enige heimwee denken we terug aan ons verblijf bij de familie Charls in Maupas van maandag 13 t/m vrijdag 17 juni 2011. We hadden helaas geen zonnetje als welkomstgeschenk. Integendeel, we konden meteen van teenslippers in regenlaarzen overstappen. Het terrein was in een modderbad veranderd en zonder de laarzen van Jacq & Glenn hadden we er vast uit gezien als deelnemers van een camel trophy ofzo.
Bibi en Dolce hadden ons al blaffend aangekondigd en Layla, die al de hele week ervoor naar de doggy's had uitgekeken, was helemaal blij en na een paar minuutjes al gewend aan d'r nieuwe speelkameraden.
De locatie en rode tempel in aanbouw zagen er al schitterend uit, maar toen einde middag de zon onverwacht doorbrak en alles kleur kreeg, kwam 't vakantiegevoel snel terug. Het werd lekker warm en Jan (onze waterheld) nam zelfs een duik in het zwembad om af te koelen na een verhitte tafeltennismatch met Glenn. Na een paar hamburgers van de BBQ en een aantal wijntjes verder, bezochten we onze 'pipowagen', zoals ik onze slaapplek liefkozend noemde.
In de 'pipowagen' was de linkerkant de opslagplaats van Jacq & Glenn en rechts had Jacq haar gastenverblijf gecreëerd met oog voor detail. Een bloemenvoile ter afscheiding, een badjas voor de vrouwelijke gast, vrolijk gekleurde sprei met bijpassende kussens, opgerolde handdoekjes, een drinkglaasje op 't nachtplankje...Net echt. Het voordeel van een technisch ingenieur als gast is, dat die door slaapgebrek direct de volgende dag aan de slag gaat en extra poten onder het bed maakt zodat je niet meer steeds naar je medebedgenoot aanrolt. (Voor degenen die dit juist leuk en romantisch vinden, gewoon de middelste poten er weer afhalen!)
Helaas was er geen warm water om te douchen, maar op 'n zonnige dag was de tuinslang verwarmd genoeg om te kunnen gebruiken als alternatief.
Wat hebben wij zoal gedaan rondom Hostel Charls,
Wij hebben ons in ieder geval reuze vermaakt in het buitenzwembad. Begin van de week nog wat frisjes, maar halverwege de week kwamen monteurs de verwarming installeren, yes, dat scheelde toch een graadje of 2-3. De veranda van het huis wordt gebruikt als een golf driving range, waar Jan en Glenn regelmatig vertoefden, met Layla als vrijwillig ballenraapmeisje. Geen golfambities? Op de reusachtige veranda staat ook een tafeltennistafel. Dit alles met een 'view to kill', overal groen en bij helder weer uitzicht tot in de de Pyreneeën. 's Avonds als het donker is en de spotjes aan staan in de overkapping van het dak boven de veranda, waan je je aan de voet van een soort moederruimteschip, omringd door een concert van vogel- en krekelgeluiden, een bijzonder hoor- en schouwspel.
Eenmaal ingeslagen op de eigen driving range, is Jan met Glenn naar de stamgolfbaan van Glenn in Mont-de-Marsan gegaan (woensdag). Ik ben toen met Layla en Jacq naar Gondrin gereden, naar een natuurlijk waterbassin met glijbanen en speelweide. Ideaal voor een 4-jarige kleuter. Jacq wilde niet mee van de glijbanen ivm haar oren, maar wilde wel een wedstrijdje wie 't hoogste kon schommelen doen met Layla.
Als je hier bent moet je een frietje nemen, deze zijn niet te versmaden. Ondanks onze geplande BBQ konden we deze niet weerstaan.
Verder heeft Dolce ons entertaint met zijn Doggydeeshow op het nummer Scar Tissue van de Red Hot Chili Peppers. Dolce gaat bij het horen van dit nr. een soort 2e stem er doorheen loeien, erg grappig. Wellicht binnenkort een keer op Youtube te bewonderen. Ander nieuws is dat het petje van Layla Glenn en Jan spontaan op een innovatief idee bracht, jawel gericht op de golfsport dit keer, waar ze momenteel in het diepste geheim aan werken. Leuk detail is dat Glenn vlak voor de geniale inval juist refereerde aan de tijd dat hij en Jan samenwerkten en met meerdere innovaties bezig geweest zijn en dat hij het gevoel had dat dat nog wel een keer zou gebeuren. Zo geschiedde....
Op donderdag, regenachtig, hebben we met z'n 5-en een zalige 3-gangenlunch genuttigd in een klein buurtplaatsje: Manciet (aanrader). De auto dvd speler met film en Layla's eigen fotocamera zorgden ervoor dat dit mogelijk was, onze Layla had anders zeker geen 2 uur zitvlees gehad.
Kortom, heerlijke franse wijnen die onze smaakpapillen verwenden, de enige echte overheerlijke baguettes en oogstrelende omgeving, maken dat we zeker weer teruggaan naar de Gers, met recht het Franse Toscane genoemd.
Au revoir! Xxx Nathalie, Jan, Layla